آینده پشتیبان‌گیری از داده‌ها و بازیابی اطلاعات چه خواهد بود؟

آینده پشتیبان‌گیری از داده‌ها و بازیابی اطلاعات چه خواهد بود؟

 

در چشم‌انداز دیجیتالی امروزی، داده‌ها به‌عنوان طلای جدید در نظر گرفته می‌شوند. اینترنت مملو از مقالاتی است که اهمیت داده‌ها را بیان می‌کنند، چقدر می‌توان با تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به دست آورد، و اینکه چگونه بینش‌های مبتنی بر داده می‌توانند منبع اصلی رشد کسب‌وکار باشند. بااین‌حال، زمانی که داده‌ها به یک کالای باارزش تبدیل می‌شوند که توسط بسیاری به دنبال آن هستند، توجه بازیگران تهدید را نیز به خود جلب می‌کند. به‌هرحال، داده همان چیزی است که عوامل تهدیدکننده می‌توانند از اکوسیستم‌های دیجیتال بدزدند.

برای اطمینان از حفاظت از داده‌ها در سراسر سیستم‌های توزیع شده و پیچیده، باید استراتژی‌های پشتیبان‌گیری و بازیابی ایجاد شود. در حال حاضر، استقرار اینترنت اشیا همچنان در حال افزایش است، اما بسیاری از مشاغل و کاربران نهایی اقدامات لازم را برای ایمن‌سازی داده‌ها در این محیط‌ها انجام نمی‌دهند. این می‌تواند مشکلاتی را در آینده ایجاد کند، زیرا اتصال خانه‌های هوشمند، دفاتر و شهرها افزایش می‌یابد و داده‌ها بیشتری در معرض اکوسیستم‌های قابل‌ بهره‌برداری قرار می‌گیرند.

 

روند 1: پشتیبان‌گیری و بازیابی داده‌های چند ابری

استراتژی‌های چند ابری به دلیل انعطاف‌پذیری و بهینه‌سازی عملکردی که سرویس‌های اختلاط و تطبیق می‌توانند ارائه دهند، محبوبیت پیدا می‌کنند. با گسترش این استراتژی‌ها، نیاز به پشتیبان‌گیری و راه‌حل‌های بازیابی چند ابری نیز افزایش می‌یابد.

راه‌حل‌های پشتیبان‌گیری و بازیابی داده‌های چند ابری می‌توانند از داده‌ها در سرویس‌های ابری ارائه‌دهندگان مختلف پشتیبان تهیه کنند. اغلب، این راه‌حل‌ها از یک سرویس پشتیبان‌گیری می‌کنند و آن نسخه‌های پشتیبان را برای اهداف بازیابی فاجعه در دیگری ذخیره می‌کنند. در حالت ایده‌آل، این راه‌حل‌ها باید بازیابی را برای ارائه‌دهندگان مختلف نیز امکان‌پذیر کنند.

یکی از راه‌هایی که راه‌حل‌های پشتیبان‌گیری و بازیابی چند ابری ایجاد می‌شود، استفاده از کانتینرها و میکروسرویس‌ها است. این فناوری‌ها شما را قادر می‌سازند تا حجم‌های کاری و داده‌ها را در محیط‌های ابری متعدد بدون نگرانی در مورد سازگاری بین سرویس‌ها یا فرمت‌های اختصاصی مستقر کنید. این به این دلیل است که هر کانتینر مستقل از سیستم‌عامل میزبان ساخته شده است و شامل تمام وابستگی‌های لازم است.

برای پشتیبان‌گیری از این دارایی‌ها، می‌توانید تصویری از کانتینرهای خود بسازید که می‌تواند در صورت نیاز در منابع به اشتراک گذاشته شود. ازآنجایی‌که همه کانتینرها حاوی کد یکسانی هستند و می‌توان با استفاده از یک API یکسان به آنها دسترسی داشت، سپس می‌توانید بارهای کاری را بین سرویس‌ها با کمترین مشکل در هنگام قطعی انتقال دهید.

این انعطاف‌پذیری می‌تواند سازمان‌ها را قادر ‌سازد تا تقریباً در هر شرایطی از خرابی جلوگیری کنند یا آن را به حداقل برسانند. این به این دلیل است که بسیار بعید است که همه ارائه‌دهندگان ابری که یک سازمان از آنها استفاده می‌کند دچار یک فاجعه شوند و همیشه یک گزینه Failover باقی بماند.

روند 2: پشتیبان‌گیری ابری ترکیبی

مانند استقرار چند ابری، ابرهای ترکیبی می‌توانند انعطاف‌پذیری و کنترل بیشتری را به سازمان‌ها اعطا کنند و محبوبیت آنها در حال افزایش است. راه‌حل‌های پشتیبان‌گیری ابری ترکیبی گزینه‌ای هستند که می‌توانید از آن برای ایجاد یک ابر ترکیبی یا برای پشتیبانی از یک ابر ترکیبی استفاده کنید که در حال حاضر وجود دارد.

این راه‌حل‌ها ابتدا با پشتیبان‌گیری از داده‌ها در یک دستگاه داخلی و سپس کپی‌کردن آن نسخه پشتیبان در منابع ابری کار می‌کنند. این تکرار می‌تواند به شما کمک کند تا اطمینان حاصل کنید که داده‌ها با حداقل تأخیر در دسترس باقی می‌مانند و درعین‌حال مقیاس‌پذیری ذخیره‌سازی را حفظ می‌کنند. بسیاری از راه‌حل‌ها همچنین می‌توانند روی منابع مقدماتی با داده‌های تولید شده در ابر همگام شوند و امکان پشتیبان‌گیری دوطرفه را فراهم کنند.

هنگام استفاده از راه‌حل‌های ترکیبی، پشتیبان‌گیری در محل به شما امکان می‌دهد بدون توجه به اتصال اینترنت، نسخه‌های پشتیبان را سریع‌تر بازیابی کنید. در همین حال، کپی‌های ابری این پشتیبان‌ها به شما امکان می‌دهند تا نسخه‌های پشتیبان قدیمی‌تر را برای مدت طولانی‌تری ذخیره کنید و مکانیزمی برای بازیابی فاجعه یا شکست در صورت به‌خطرافتادن منابع داخلی شما فراهم می‌کند.

پشتیبان‌گیری ابری ترکیبی، علاوه بر پخش پشتیبان‌های شما در منابع، می‌تواند سازمان‌ها را قادر سازد تا هزینه‌های سرمایه خود را کاهش دهند. راه‌حل‌های ترکیبی به شما امکان می‌دهند نسخه‌های پشتیبان قدیمی‌تر را در منابع ابری بارگیری کنید و نیاز به منابع داخلی را کاهش دهید.

منابع ترکیبی به معنای دیسک‌های کمتری برای خرید، مدیریت یا نگهداری است. هر نسخه پشتیبان ذخیره شده در ابر در زیرساختی ذخیره می‌شود که توسط ارائه‌دهنده خدمات ابری مدیریت می‌شود و هزینه‌های سرمایه شما را به هزینه‌های عملیاتی معمولاً کمتر تبدیل می‌کند.

علاوه بر این، ازآنجایی‌که این مدل ترکیبی است، می‌توانید بدهی فنی خود را با منابع خود پرداخت کنید و درعین‌حال به مزایای ابری دسترسی پیدا کنید. این امر راه‌حل‌های ترکیبی را به یک گزینه قانع‌کننده تبدیل می‌کند، به‌ویژه برای سازمان‌هایی با زیرساخت‌های مستقر.

روند 3: پشتیبان‌گیری و بازیابی فاجعه‌بار بومی ابری

ازآنجایی‌که سازمان‌های بیشتری از محیط‌های صرفاً ابری استفاده می‌کنند، روش‌های پشتیبان‌گیری و بازیابی بومی ابری به طور فزاینده‌ای ضروری هستند. این راه‌حل‌ها در سرویس‌های ابری ساخته شده‌اند و معمولاً به طور مستقیم توسط ارائه‌دهندگان ارائه می‌شوند.

راه‌حل‌های Cloud-native می‌توانند به شما امکان دهند به‌راحتی پشتیبان‌گیری را خودکار کنید، پشتیبان‌گیری‌ها را در مقیاس مدیریت کنید، و بارهای کاری و داده‌ها را در سطح جهانی به‌آسانی بازیابی کنید. این راه‌حل‌ها به‌ویژه برای برنامه‌های کاربردی ابری مهم هستند.

پشتیبان‌گیری سنتی نیاز به کپی‌کردن داده‌ها به‌صورت جداگانه دارد که انجام آن در یک سیستم توزیع شده دشوار است و احتمالاً منجر به نادیده‌گرفتن اجزا می‌شود. در همین حال، ابزارهای Cloud-Native قبلاً برای پشتیبان‌گیری از منابع و پیکربندی‌های متفاوت مورداستفاده در یک استقرار بومی ابری پیکربندی شده‌اند.

بااین‌حال، یک چیز را باید در نظر داشت، دو جنبه برای پشتیبان‌گیری بومی ابری وجود دارد. یکی ایجاد تصاویر است. مورد دیگر پشتیبان‌گیری از داده‌ها و تنظیمات پشتیبانی است.

به‌عنوان‌مثال، اگر از برنامه‌های حالت دار استفاده می‌کنید (که نیاز به ذخیره‌سازی دائمی دارند)، یک تصویر کافی نیست. اینجاست که پشتیبان‌گیری‌های بومی ابری وارد می‌شوند و داده‌های مربوط به پایگاه‌های داده، پیکربندی‌های زیرساخت، جزئیات شبکه و فایل‌های مرتبط مانند رسانه یا پایگاه‌های کد را کپی می‌کنند.

روند 4: بازیابی فاجعه با دستگاه‌های اینترنت اشیا

دستگاه‌های اینترنت اشیا IOT شبکه‌های زیادی را از دستیارهای دیجیتال گرفته تا حسگرها و رابط‌های کاربری در نقاط پایانی تحت کنترل خود در می‌آورند. این دستگاه‌ها به طور مداوم در حال جمع‌آوری و پردازش داده‌ها هستند، اغلب در لبه شبکه‌ها و منابع داخلی. این بدان معنی است که داده‌های دستگاه‌های IoT حداقل تا حدودی با بقیه سیستم قطع شده است. برای مثال، اگر سیستمی آسیب ببیند، ممکن است آن دستگاه‌ها بدون تأثیر باقی بمانند و در غیر این صورت داده‌های «ازدست‌رفته» را حفظ کنند.

درحالی‌که این داده‌ها نمی‌توانند یک نسخه پشتیبان سنتی برای سیستم‌ها فراهم کنند، می‌توان از آنها برای بازیابی سیستم‌ها تا آخرین وضعیت شناخته شده استفاده کرد. این می‌تواند برای تعیین اینکه چه تغییراتی پس از آخرین نسخه پشتیبان کامل رخ‌داده است مفید باشد و می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا هر گونه خسارت ایجاد شده را به حداقل برسانند.

دستگاه‌های اینترنت اشیا همچنین می‌توانند یک مزیت اضافی را ارائه دهند، زیرا می‌توانند برای شناسایی زودهنگام یا پیشگیری از بلایا مفید باشند. برای مثال، اگر سیستم‌های IoT محیطی دارید که سایت‌های شما را نظارت می‌کنند، این دستگاه‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا فاجعه‌ای مانند آتش‌سوزی را شناسایی کنید.

این نوع تشخیص می‌تواند برای راه‌اندازی آپلود داده‌های دستگاه در فضای ابری برای اطمینان از گم‌نشدن آن استفاده شود. یا می‌توان به تیم‌های فناوری اطلاعات هشدار داد و به آن‌ها زمان داد تا نسخه‌های پشتیبان در محل را برای بازیابی بعدی در دستگاه‌های راه دور دانلود کنند.

اگرچه اینترنت اشیا هنوز به‌عنوان راه‌حلی برای پشتیبان‌گیری و بازیابی معرفی نشده است، اما قابلیت‌هایی که می‌تواند ارائه دهد، ادغام‌های مفیدی برای راه‌حل‌های موجود است. همان‌طور که اینترنت اشیا بالغ می‌شود، مطمئناً این برنامه‌ها به طور رسمی‌تر مورداستفاده قرار می‌گیرند.

 

 

 

 

 

.